Napiwki jako podziękowanie za dobrą obsługę stały się standardem w wielu lokalach. Dawniej funkcjonowały w gotówce, a obecnie upowszechniły się bezgotówkowe formy płatności, których nie da się ukryć przed fiskusem.

Ile restauracji, tyle sposobów na dysponowanie napiwkami. W niektórych lokalach trafiają one bezpośrednio do kelnerów, w innych są dzielone wśród obsługi, a nawet pracowników, którzy nie zajmują się serwisem.

Kultura napiwków diametralnie się zmieniła, kiedy coraz popularniejsze stały się transakcje dokonywane bezgotówkowo za pomocą terminali płatniczych. W takiej sytuacji wystarczy, że do rachunku zostanie doliczona dodatkowa kwota. Warto jednak pamiętać, że napiwek, który przechodzi przez terminal płatniczy i rachunki bankowe, należy rozliczyć zgodnie z obowiązującym prawem.

Wybór sposobu rozliczenia napiwku jest zależny od sposobu jego podziału. Jeżeli obsługa w Twojej restauracji otrzymuje napiwki tradycyjnie, w gotówce, podlegają one podatkowi dochodowemu i powinny być uwzględniane w rocznym zeznaniu podatkowym. W takiej sytuacji, jako pracodawca, masz obowiązek wystawienia imiennej informacji PIT-8C o uzyskanych przez pracowników dochodach z innych źródeł, ale - co istotne -  przy takim sposobie rozliczania napiwków często nie ma możliwości wystawienia takiej informacji ze względu na brak danych.

Jeśli napiwki w Twojej restauracji są ewidencjonowane, czyli przechodzą przez terminal płatniczy i rachunek bankowy, przyjmuje się, że stanowią przychód ze stosunku pracy dla Twoich pracowników. Oznacza to, że są opodatkowane na takich samych zasadach jak wynagrodzenie, a Ty, jako pracodawca, masz obowiązek pobrania zaliczek i przekazania pracownikom imiennych informacji PIT-11.

Napiwki uznane za przychód ze stosunku pracy uwzględnia się także w podstawie wymiaru składek na ZUS. Podobnie sprawa wygląda przy umowie zleceniu, chyba że kelner (na przykład student do 26 lat) jest z nich zwolniony.