W ubiegłym roku poznaliśmy propozycję systemu Rozszerzonej Odpowiedzialności Producenta, a pod koniec stycznia br. Ministerstwo Klimatu i Środowiska przedstawiło projekt ustawy wprowadzającej w Polsce system kaucyjny. Jest to potrzebne Polsce, ale też tego wymaga od nas Unia Europejska.

Sprawa jest pilna, a kaucji nie można jednak odłożyć na półkę. Nie należy też i oczekiwać, że sprawnie działający, ogólnopolski system kaucyjny stworzymy w moment, w rok lub dwa. Najważniejszą kwestią jest określenie zbioru opakowań, jakie ma ten projekt obejmować. Oczywiście muszą to być jednorazowe opakowania plastikowe, ale czy jakieś jeszcze?

Jakie opakowania?

Na pewno nie szkło, zwłaszcza wielokrotnego użytku. Szklane opakowania wielokrotnego użytku nie potrzebują obowiązkowego systemu kaucyjnego, ponieważ te producenckie, które funkcjonują m.in. w przypadku butelek po piwie, spełniają swoją rolę dobrze.

Opakowania aluminiowe początkowo miały nie być objęte systemem, jednak teraz wypowiedzi przedstawicieli MKiŚ wskazują, że jeśli kaucja na butelki plastikowe okazałaby się skuteczna, wówczas system może zostać rozszerzony także na puszki aluminiowe.

Kto będzie nadzorował punkty zbiórek?

Placówki handlowe wygospodarują pod punkty zbiórek konkretną powierzchnię, której rozszerzenie nie będzie oczywiste. Tak samo nie będzie łatwo zorganizować logistykę, sortowanie, czyszczenie i ewidencję. Dodatkowo, powstaje pytanie, czy chcemy obejmować zbiórką także opakowania po mleku? To produkty pochodzenia zwierzęcego, łatwo się psują, pleśnieją i fermentują. Jeżeli chcemy uwzględniać także i te plastiki, wówczas niewykluczone, że zbiórkę nadzorować powinna zewnętrzna organizacja - Inspektorat Weterynarii i/lub Sanepid. Nie ma co ukrywać, że przysporzy to znacznych proceduralnych trudności i skomplikuje proces zbiórki. Kolejną istotną kwestią jest, by Ministerstwo, za pomocą ustawy albo przynajmniej rozporządzenia, ustalało jeden poziom kaucji na dany produkt, obowiązujący we wszystkich systemach.