W kulturze Indii kuchnia, a zatem jedzenie - to jedne z najważniejszych elementów życia. Nie tylko dlatego, że niezbędne jest do funkcjonowania, ale stanowi okazję do spotkania się członków rodziny, jest doskonałym powodem do rozmów i długich, głośnych biesiad. Nie chcę zanudzać Was historią i procesem kształtowania się upodobań kulinarnych Hindusów, ale o pewnych faktach musicie wiedzieć.

Indie to kraj wielu języków, kultur, społeczności i religii, a co za tym idzie - kuchni, głównie wegetariańskiej, pochodzącej ze starej tradycji rytualnego karmienia bóstw, praktykowanego przez kapłanów. Dopiero między VIII a XII wiekiem, wraz z najazdem Mogołów, którzy spożywali bogato przyprawione mięsa, koźlinę i jagnięcinę, mięso stopniowo zaczęło pojawiać się na indyjskich stołach. Bardzo długo tylko muzułmańskich. Współczesna kuchnia Indii obfituje we wpływy perskie, portugalskie oraz moje ulubione - pendżabskie. Stanowią one wielkie bogactwo mojej ojczyzny i każdy, naprawdę każdy, znajdzie tu dla siebie coś pysznego do zjedzenia.

Jak wspomniałem wyżej, przygotowywanie jedzenia było czynnością rytualną, ogromnie prestiżową, przekazywaną z pokolenia na pokolenie, dlatego kucharzami byli najczęściej bramini, czyli reprezentanci najwyższej kasty. Tylko oni, z racji urodzenia, mogli bez zagrożenia nieczystością karmić każdego. Oczywiście współcześnie nie zwraca się już na to takiej uwagi, ale ja jeszcze pamiętam te czasy. Zabawne, że w mojej bramińskiej rodzinie mój tato nie umiał sobie nic przygotować do jedzenia, a ja - jego syn - już tak. Dlatego uczę tego innych.

Skoro gotowanie było czynnością niedostępną dla każdego, to kucharzy, zwłaszcza kucharzy świątynnych, obdarzano ogromnym szacunkiem, oni zaś zazdrośnie strzegli przepisów i tradycyjnych receptur. Samą czynność jedzenia też obwarowano licznymi zasadami i regułami, z których najważniejszą jest spożywanie pokarmu prawą ręką.

CAŁY ARTYKUŁ >KLIKNIJ TUTAJ<